چراغ
يادداشتهاي مهرداد قاسمفر
چهارشنبه، آبان ۲۹، ۱۳۸۷
بار دیگر سلام

چراغ را می خواهم بعد یک خاموشی چند ساله دوباره روشنش کنم.خاموشی ناگزیر.چرا و چگونه اش را شاید همه آنها که مخاطب این سطرهایند بدانند .اما این چراغ اگر فرصتی باشد روشن می ماند تا کورسویی از حس و حال و ذهن و زبان من باشد.از مقاله و نظر تاشعر و دغدغه های پنهان تر.هرچه هست به گونه پلی کوچک و باریک خواهد بود تا دستها و دوستهایی که مدتی است گمشان کرده ام .به قول اخوان ایدون باد